5 min
Terug naar overzicht
Desiree maakte 3 jaar geleden de overstap van ondersteuning coördinator op een middelbare praktijkschool naar een baan als jeugdbeschermer. Haar drive? Het beter willen doen dan andere jeugdbeschermers met wie ze rond die tijd zelf samenwerkte. En lukt dat haar? Hoe heeft ze de eerste periode beleefd, en hoe bevalt het haar inmiddels bij Jeugdbescherming west? Lees haar verhaal hier.
Desiree werkte op een praktijkschool, waar ze opklom tot zorgcoördinator. “Eerst heb ik SPW gedaan, heel lang geleden; mijn carrière startte toen in de gehandicaptenzorg. Later wilde ik me verder ontwikkelen en heb ik hbo toegepaste psychologie gedaan. Tijdens het examenjaar had ik een baan op een middelbare praktijkschool. Ik werkte met jongeren met een verlaagd leervermogen en IQ, vaak ook met gedragsproblemen. Hier ben ik toen 5 jaar blijven hangen, totdat ik uiteindelijk het hoogst haalbare ging doen: zorgcoördinator bovenbouw.
Het werk was leuk, maar het sloot niet aan bij wat ik had geleerd. Ik gaf wel trainingen, maar miste de uitdaging. Er vond toen ook een wisseling plaats in het team en binnen de directie. Toen dacht ik: ik moet iets anders gaan zoeken, want hier word ik niet gelukkig van.”
“Ik werkte op de praktijkschool vaak samen met jeugdbeschermers en dacht altijd: waarom lukt het toch niet om deze kinderen te helpen? Ik vond daar wat van, ik dacht dat ik het wel beter kon. Dus toen heb ik gesolliciteerd. Ik ben een paar keer afgewezen omdat ik geen SKJ-registratie had, maar uiteindelijk kwam ik bij Jeugdbescherming west terecht en zij hebben me de kans gegeven om de SKJ-registratie te behalen. Ik ben in 2019 gestart, in mei.”
Doe nu de test en kom erachter of er een echte jeugdbeschermer in jou schuilt.
“Wat voor mij doorslaggevend was om bij Jeugdbescherming west aan de slag te gaan? Ik was echt op zoek naar een bepaalde mate van sturing vanuit het management, een warm team waarin je mag leren en saamhorigheid. Ik wilde graag voldoende worden aangestuurd, maar ook de ruimte om elkaar kritisch aan te kunnen spreken. Een veilig team, waarin je je kwetsbaar kunt opstellen. En dat is precies wat ik heb gevonden in het team waarin ik nu zit, in Dordrecht.”
“Ik mocht destijds kiezen tussen 2 teams: een startend team en een met meer ervaren jeugdbeschermers. Ik heb gekozen voor het laatste team. De groepsdynamiek was voor mij belangrijker dan gezelligheid onderling. Ook ben ik heel erg blij met mijn teammanager. Een lieve, warme man die duidelijk is en ook voor ons durft te staan als het nodig is. Hij vraagt altijd hoe het is, ook zonder dat hij je in tranen ziet. Dat is superwaardevol.”
“Na het inwerkprogramma ga je na verloop van tijd je caseload opbouwen. En wat fijn is: dezelfde mensen die zich daarmee bezighouden, waken ook voor jouw grenzen. Er wordt letterlijk gezegd ‘nee, Desiree heeft al zoveel zaken opgestart, ze heeft pas over een paar maanden weer ruimte voor een nieuwe’. Het is erg waardevol dat collega’s hierop letten. Zo heb ik wel eens teruggekregen: ‘het is genoeg zo, je gaat te hard.’ Collega’s lieten me wel zelf de fouten maken die ik moest maken om ervan te leren. Nu na 3 jaar denk ik dat ik echt een beetje een beeld heb van hoe het werk als jeugdbeschermer in elkaar zit en wat er van me verwacht wordt.”
“We hebben echt een goed team. Toen we thuis zaten en het werk echt niet lukte, hoefde ik het niet eens aan te geven. Voordat het een probleem was, werd er al regelmatig gevraagd ‘lukt het jou allemaal?’. Het is soms wel lastig, want ik heb een kind van 3 en ben alleen thuis. Soms heb ik een zware dag gehad op werk en het lukt me dan niet altijd om lief en energiek te zijn. Daarom heb ik via Jeugdbescherming west een coach gevraagd om mij te helpen meer balans te creëren. Dat zijn hele goede gesprekken, die me tot nu toe echt iets hebben opgeleverd.”
“Aan het begin dacht ik: ik volg de trainingen en dan ga ik werken en dan komt het goed. Maar zo werkt het niet. Als jeugdbeschermer ben je continu aan het leren over jezelf. Je eigen grenzen herkennen, verschillende manieren van communiceren, en daarin verfijnen. Op het moment dat je ervoor openstaat en bereid bent structureel te reflecteren, kan je het werk volhouden. Maar dit vraagt er wel om dat je jezelf kritisch moet bevragen en dingen moet aanpassen in je gedrag. Ook dingen die je nog niet van jezelf wist, die je niet verwacht. Ik merk bij mezelf echt de drive om mezelf te gaan verfijnen. Wanneer is je grens bereikt voordat je emoties te hoog oplopen? Hoe stuur je anderen in een gesprek, maar ook hoe blijf je in verbinding met jezelf en de ander.”
“Als jeugdbeschermer kom je in je werk regelmatig bij de rechtbank. De kinderrechter is streng en stelt kritische vragen over een casus – daarin wordt wel wat van je gevraagd als jeugdbeschermer. Wat heel fijn is daarin: er vindt regelmatig overleg plaats tussen de rechtbank en 1 van onze teamleiders. Daarin kunnen we aangeven wat er goed gaat, waar we tevreden mee zijn, maar ook wat verbeterpunten zijn. Bijvoorbeeld over de communicatie en de manier van werken.”
"Wat overigens ook heel prettig was: in de trainingen tijdens de inwerkperiode kregen we ook veel juridische uitleg: niet alleen over administratieve zaken en termijnen, maar ook waarom een rechter bepaalde dingen van ons nodig heeft.”
“Ik denk dat je als jeugdbeschermer echt het verschil kan maken door te doen wat je zegt en te zeggen wat je gaat doen. En het is waardevol om jongeren hierbij te betrekken. En eerlijk te zijn. Als ik ergens tegenaan loop, zeg ik bijvoorbeeld tegen de jongere: ‘ik ben ermee bezig, maar het is lastig en hier loop ik tegenaan.’ Als we praten, probeer ik me altijd in hem of haar in te leven. Dan zeg ik: ‘Je hoeft het niet met me eens te zijn, maar we gaan het er wel over hebben.’”
“De jeugdbescherming is een pittig werkveld – we zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Dus als je werkgever goed voor je zorgt, maakt dat echt het verschil. Ik ben heel tevreden met Jeugdbescherming west, want daarin zit echt wel verschil tussen organisaties. Ze zorgen ervoor dat wij als jeugdbescherming ons werk doen zoals het gedaan hoort te worden. Het is lastig, maar ze letten er steeds op dat het werk te doen blijft. En ik heb hier een team waar ik van op aan kan. Ik ben echt tevreden met deze keuze!”
