Terug naar overzicht
Na het behalen van haar havodiploma reisde Hanna (28) als au pair de hele wereld over. Van Amerika tot Italië. Tijdens haar werk als au pair volgde zij de thuisstudie counseling. Op haar 22ste dacht ze: een eigen counselingspraktijk, dat is niet mijn toekomst.
Ze begon met de studie Social Work en werkte een tijdje in een buurthuis. Hier miste ze de uitdaging. Uiteindelijk kwam ze via een stage terecht als jeugdbeschermer bij Jeugdbescherming west. Een keuze waarvan zij geen moment spijt heeft gehad. Benieuwd waarom? Lees nu Hanna’s verhaal.
Doe nu de test en kom erachter of er een echte jeugdbeschermer in jou schuilt.
“Ik liep mijn derdejaars stage in Kaapstad. Voordat we vertrokken gaf school aan om alvast een stage voor het 4e jaar te regelen. Dit heb ik niet gedaan. Ik dacht, eerst maar eens zorgen dat ik in Kaapstad kom en dan zie ik het allemaal wel. Eenmaal in Kaapstad moest ik er snel werk van gaan maken en las ik per toeval op het portal van mijn opleiding dat er een stageplek bij Jeugdbescherming west vrij was. Ik dacht: dit is mijn droomstage, ik ga solliciteren.
Ik was op zoek naar een stageplek die mij zou klaarstomen voor het echte werk. De stages die ik hiervoor heb gehad waren wel leuk, maar tegelijkertijd laagdrempelig. Waardoor ik mijzelf niet heel erg heb ontwikkeld. Daarom wilde ik graag naar Jeugdbescherming west. Voor een andere stageplek bij het Centrum Jeugd en Gezin werd ik afgewezen. Zij vonden dat ik laagdrempeliger moest beginnen, omdat ik niet veel ervaring had met werken met ouders. Toen dacht ik: dan gaat Jeugdbescherming west mij al helemaal niet aannemen. Maar dat hebben ze wel gedaan, en toen had ik mijn droomstage.”
“Ik heb voordat ik bij Jeugdbescherming west startte, stage gelopen in een buurthuis. Hier was voor mij geen uitdaging. De uitdaging die ik zocht kreeg ik bij Jeugdbescherming west meteen vanaf mijn allereerste stagedag. Ik weet nog dat dat ik met mijn stagebegeleider bij een gesprek zat met een ouder die tijdens het gesprek emotioneel werd. Dat was heel persoonlijk en het raakte mij dat ik daarbij mocht zitten.
Mijn stage duurde 10 maanden en in deze periode heeft mijn stagebegeleider mij veel laten reflecteren. Op wat ik anders zou doen, of waarom je iets wel of niet zou moeten doen in bepaalde situaties. Hij hield mij constant een spiegel voor. Hier heb ik heel veel van geleerd over wie ik zelf ben en mijn houding als professional. Ook vond ik het aan het begin van mijn stage soms nog best spannend om ouders te bellen, maar mijn stagebegeleider spoorde mij aan om dit gewoon te doen.”
“Na mijn stage ben ik aan de slag gegaan als ondersteunend jeugdbeschermer bij Jeugdbescherming west. Deze functie is in 2020 ontstaan. Door het uitlopen van mijn scriptie had ik op dat moment nog geen SKJ-registratie (De Stichting Kwaliteitsregister Jeugd). Ik kon hierdoor nog niet alle taken doen die bij deze functie horen. Ik mocht bijvoorbeeld geen gesprekken alleen voeren. Enerzijds was dit een belemmering, maar ik heb mij gefocust op die dingen die ik al wel kon doen. Voornamelijk collega’s achter de schermen helpen.
Ik was blij dat ik met de functie van ondersteunend jeugdbeschermer kon beginnen. Na mijn stage was ik voor mijn gevoel nog niet klaar om jeugdbeschermer te zijn. In dit werkveld komt er namelijk veel op je af. Je kan best wat negativiteit over je heen krijgen en moet stevig in je schoenen staan om ook in de regie te blijven staan. Nu kon ik er rustig ingroeien. Deze functie heb ik een half jaar gedaan, toen kreeg ik mijn SKJ-registratie en was ik toe aan een volgende stap. Ik begon met het opbouwen van een eigen caseload en ging aan de slag als jeugdbeschermer.”
“Als ondersteunend jeugdbeschermer begeleidde ik al één gezin. Dit deed ik samen met mijn oude stagebegeleider. Toen ik mijn SKJ-registratie had, vroeg mijn teammanager of ik meer gezinnen wilde oppakken. Ik begon met drie gezinnen, dit ging erg goed. Mijn vragen kon ik kwijt bij collega’s en in vergaderingen was er ruimte en tijd om deze gezinnen te bespreken. Een nieuw gezin erbij nemen gaat altijd in overleg. Iets wat ik heel fijn vind aan mijn teammanager."
Ik leer veel van mijn collega’s en de besluiten die zij nemen in casussen. Dit brengt je soms ook weer op nieuwe ideeën waar jij nog niet over hebt nagedacht.
“Wanneer je vastloopt in je werkproces met een gezin, kun je dit in het team bespreken. We noemen dit een casenote. Dit is een “hoe-vraag” in het dossier. Collega’s helpen je om bij jezelf te onderzoeken wat maakt dat je vastloopt en kunnen dan tips geven over hoe je weer verder kunt.
Het geeft een fijn gevoel dat je wordt ondersteund door je team. Onze teammanager luistert echt naar ons. We hebben een hecht team waar mensen zich kwetsbaar durven opstellen. Dit geeft een gevoel van saamhorigheid en veiligheid. Je weet wat je aan elkaar hebt.”
“Inmiddels ben ik 1,5 jaar jeugdbeschermer. Ik heb mijzelf in die tijd ontzettend ontwikkeld door werkervaring op te doen en door het volgen van trainingen. Ik merk ook dat ik door de ervaring die ik nu heb niet snel van mijn stuk gebracht word. Voor feedback sta ik nog altijd open en ik heb ook geleerd dat ik in sommige situaties het kan en mag aangeven als ik het ook even niet weet.
Jeugdbeschermer is een baan waarbij het werk nooit af is. Ook zijn er soms situaties die je moeilijk kunt loslaten na werktijd. Het is wel een kunst om te leren loslaten. Als er buiten werktijd een crisis is in een gezin, is er altijd nog de crisisdienst die klaar staat. Het is belangrijk om echt vrij te zijn als je niet aan het werk bent.”
“In de tijd van corona kregen we van het bestuur veel videoboodschappen en af en toe een kaartje. Je merkte dat het bestuur aan je dacht en dat je waardering kreeg uit de organisatie voor het werk wat je doet. Er is ruimte in je agenda om te letten op je vitaliteit. Heb jij een langere pauze nodig om een uurtje te sporten of te wandelen? Rapporteer je liever in de avond of in het weekend in plaats van tijdens kantooruren? Dan moet je dat zeker doen. Je bent je eigen instrument en je moet het werk vol kunnen houden. Deze flexibiliteit helpt daarbij enorm.
Ze zeggen altijd ‘bij twijfel: niet doen’, maar ik zeg ‘bij twijfel: proberen’. Passie voor het werk is het allerbelangrijkste in dit vak, daarnaast moet je houden van een uitdaging. Voel je deze passie, maar denk je er nog niet klaar voor te zijn? Dan kan Jeugdbescherming west de juiste plek voor jou zijn. Vergeet niet dat ervaren jeugdbeschermers ook ooit onervaren waren.
Ik heb een rustige start kunnen maken bij Jeugdbescherming west en dat kan ik iedereen aanraden. Je hoeft niet per se te starten met een stage, maar de functie als ondersteunend jeugdbeschermer vond ik zelf heel fijn als voorbereiding op mijn functie als jeugdbeschermer. Ik kon veel ervaring opdoen en meelopen met collega’s. Ik zie mijzelf nog lang als jeugdbeschermer werken!
