Terug naar overzicht
In maart 2018 startte Sanne bij Jeugdbescherming west als jeugdbeschermer. In deze periode heeft ze een jaar bij een andere organisatie gewerkt. Waarom heeft ze hiervoor gekozen? Wat was er anders, en waarom keerde ze terug naar Jeugdbescherming west? En wat heeft ze meegenomen in haar huidige werk? In deze blog vertelt ze haar verhaal.
“Mijn start bij Jeugdbescherming west was best lastig, in de tijd dat ik begon. Ik heb toen heel veel zelf moeten uitzoeken. Dat is ook wel iets wat bij mij past, maar was toch behoorlijk pittig, ondanks steun van collega’s. Op een gegeven moment in 2020 kwam ik op een punt dat alle regels wat te benauwd voelden. Zo ervaarde ik dat op dat moment. Ik dacht: zal het ergens anders, bij een kleinere organisatie misschien wat losser zijn? Toen kwam er ergens anders een functie voorbij en heb ik die aangepakt. Gewoon om ook ergens anders te gaan kijken. Ik hoopte daar mijn vleugels net iets meer te kunnen uitslaan.”
Doe nu de test en kom erachter of er een echte jeugdbeschermer in jou schuilt.
En hoe ging het haar af in die andere organisatie? Ze vertelt: “Er was misschien wat meer ruimte, want er werd iets minder methodetrouw gewerkt en ook volgens een andere methodiek. Maar ik vond de methode niet prettig, naar mijn gevoel te oppervlakkig, het was een soort uitgeklede versie van de methodiek die we hier gebruiken. De methodiek die we hier gebruiken vind ik veel diepgaander en daar kan ik veel meer mee uit de voeten.”
“Met een wat lossere methodiek lijkt het alsof je meer ruimte hebt, maar het maakt ook dat je minder houvast voelt. Ook merkte ik dat ook hier veel mensen een enorme werkdruk ervaarden met als gevolg leegloop van het team. Dat gebeurt overal wel, maar daar dus ook. Wat ik dacht dat ik heel fijn zou vinden bleek dat juist niet te zijn. Ik heb liever dat er meer lijn in zit, met meer sturing op het proces. Dat is uiteindelijk veel prettiger werken. En hoe je daar dan zelf in beweegt, die ruimte moet je ook voor jezelf creëren.”
Na een jaar keerde Sanne terug ‘op het nest’ van Jeugdbescherming west. “Na een jaar was de vraag: ga ik een vast contract aan of maak ik een andere keuze? In mijn oude team kwam ‘toevallig’ een plek vrij. Ik twijfelde, maar vond het uiteindelijk toch fijner om weer terug te gaan. Mijn conclusie? Het is ergens anders niet beter, wel anders. En wat past dan het beste bij me? Jeugdbescherming west dus. Die afweging heb ik wel goed genomen.”
Sinds 15 september 2021 is ze inmiddels weer terug, dus bijna weer een jaar. Hoe kijkt ze op deze periode terug? “Ik heb er zeker geen spijt van dat ik het onderzocht heb. Het heeft me veel antwoorden gegeven op vragen die ik had. Een voorstelling van ‘zoals het zou moeten zijn’ wat in de praktijk niet haalbaar is. Ik ben iemand van het zelf oplossen en zelf bedenken. Maar omdat heel veel zaken toch heel complex zijn, is het goed dat er een heldere structuur ligt die helpend is de lijn vast te houden. Dat heb je mijns inziens wel nodig.”
“Ik had deze periode nodig om te leren dat je toch soms bepaalde kaders nodig hebt. Dat dit je beschermt en dat je erbinnen genoeg ruimte kunt ervaren. En je hebt hierin natuurlijk je team en mensen met expertise nodig om je goed te kunnen informeren/spiegelen, dat hoort er ook gewoon bij.”
“De casuïstiek, daar word je bij Jeugdbescherming west ook strak in geleid. Anders verdwaal je in dit werk en het praten en dat is niet efficiënt. Daarnaast als je zelf die behoefte hebt of als je vastloopt, kun je ook praten met een coach die wat meer met zelfreflectie doet. Dit kan heel erg helpend zijn. Ik heb dat toen in het begin ook gehad en dat vond ik toen heel prettig. Het is ook een onderdeel van intervisie en reflectie, je bent zelf je eigen instrument. Een dooddoener misschien, maar je moet het wel doen. Je moet weten waar je valkuilen liggen, waar je getriggerd wordt en hoe je jezelf kan beschermen. Daar is wel veel aandacht voor.”
Sanne pleit ervoor dat meer jeugdbeschermers eens een kijkje in verschillende keukens nemen. “Zeker met dit werk zou ik dat niet verkeerd vinden. Want het helpt je om meer begrip te krijgen over waarom het op dit moment behoorlijk vastzit wat de jeugdzorg betreft. Om een voorbeeld te geven, wij kennen best een gedoe met gemeentes en bepalingen et cetera, maar dat was bij die andere organisatie nog veel erger. Er is echt wel een hele hoop aan de hand, en dat geeft je wel meer inzicht over de complexiteit van wat er allemaal speelt in jeugdzorgland.”
“Jeugdbescherming west doet haar best voor de mensen die er werken. Verbinding met het team en je teammanager is hierin heel belangrijk en dat verschilt natuurlijk van elkaar doordat het mensenwerk is, we praten hier veel over met elkaar. Het is een organisatie die stevig staat, maar dat maakt ook soms dat het werken wel wat log is, je kunt niet zomaar iets aan de manier van werken veranderen.
Dat ligt niet zozeer aan Jeugdbescherming west, maar meer aan hoe het jeugdbeschermingsstelsel nu in elkaar steekt en dat is niet goed. En dan heb je het ook over de politiek. Binnen de jeugdzorg probeert Jeugdbescherming west wel goed naar buiten te brengen wie ze zijn en wat ze doen. Maar of dat de mensen bereikt om wie het gaat, dat weet ik niet.” Een kritisch geluid dus, maar zit ze voorlopig nog wel goed? Ze lacht: “Ik blijf nog wel even, dat was ik wel van plan ja.”
Ik had deze periode nodig om te leren dat je toch soms bepaalde kaders nodig hebt. Dat dit je beschermt en dat je erbinnen genoeg ruimte kunt ervaren.
